در ابتدا از گاز هيدروژن براي باد کردن بادکنک استفاده مي شد ولي از آنجا که هيدروژن بسيار قابل اشتعال است از سال 1922 استفاده از هيدروژن ممنوع شد و به جاي آن گاز هليوم را جايگزين کردند .
گاز هليوم ، گازي غيرسمي ،سبک ، غير قابل اشتعال است که به صورت وسيع درزمين و همچنين زيرزمين يافت مي شود . بادکنک هاي پرشده با گاز هليم ،حالت شناوري خود را تنها تا يک روز يا کمي بيشتر حفظ مي کنند . هليوم ازمنافذ ريز لاتکس عبور مي کند .
زيرا اتم هاي هليوم ازاين منافذ کوچکترند . استفاده از يک نوع ژل باعث مي شود تا حدودي اين منافذ بسته شوند و هليوم بيشتر در بادکنک باقي بماند . بادکنک فويلي و پلاستيکي (بابلز) منافذ کمتري دارند و درنتيجه مي توانند بين 5 روز تا 4 هفته ( بسته به سايز و مواد اوليه در ساخت آنها ) در هوا معلق بمانند .
تحقيقات نشان مي دهد بادکنک هايي که در هوا رها مي شوند اگر به درستي گره خورده باشند و سالم باشند ، تا جايي بالا مي روند که منجمد مي شوند و به شکل اسپاگتي ، رشته رشته شده ، ازهم مي پاشد و به زمين بر ميگردد.
و اگرحيوانات به طور اتفاقي اين تکه هاي نرم را مي خورند ، تحقيقات نشان مي دهد که اين قطعات بدون آسيب رساندن به حيوان ، ازسيستم گوارشي آن ها مي گذرد و دفع مي شود.
